بررسی ارتباط جو ایمنی و موانع گزارش خطا در خدمات مراقبتی پرستاران بیمارستان های تامین اجتماعی استان کرمان

زمینه و هدف: دریافت خدمات مراقبتی مناسب و ایمن از حقوق اولیه بیماران و از وظایف اصلی سیستم ارایه خدمات سلامت محسوب می گردد. نقش گزارش خطا در کاهش وقوع آن در آینده انکارناپذیر می باشد. بنابراین شناسایی موانع گزارش خطا از اهمیت خاصی برخوردار است. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین جو ایمنی و موانع گزارش خطا در خدمات مراقبتی پرستاران بیمارستان های تأمین اجتماعی استان کرمان انجام شد.  مواد و روش ها: پژوهش مقطعی حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود و جامعه مورد مطالعه آن را پرستاران بیمارستان های تأمین اجتماعی استان کرمان در سال 1392 تشکیل دادند. نمونه گیری به روش سرشماری از پرستاران بیمارستان های تأمین اجتماعی کرمان صورت گرفت (233 نفر). از پرسش نامه های جو ایمنی بیمار و موانع گزارش خطا پس از کسب روایی و پایایی مناسب، استفاده شد. داده ها توسط نرم افزار آماری spss نسخه 16 و با استفاده از جداول توزیع فراوانی و شاخص های مرکزی توصیف گردید. جهت دستیابی به اهداف، آزمون های پارامتریک تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون مورد استفاده قرار گرفت.  یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمره جو ایمنی برابر با 10 ± 66 و میانگین و انحراف معیار نمره موانع گزارش خطا نیز برابر با 13 ± 69 و هر دو در سطح متوسط بودند. بین نمره جو ایمنی بیمار و موانع گزارش خطا ارتباط آماری معکوس و معنی داری وجود داشت (020/0 > p، 15/0- = r). نتیجه گیری: بر اساس نتایج، نمره جو ایمنی و موانع گزارش خطا در سطح متوسط برآورد شد. با توجه به ارتباط معکوس بین جو ایمنی و موانع گزارش خطا، می توان دریافت که مهم ترین گام در رفع موانع گزارش خطا، ایجاد فضایی است که در آن هر یک از کارکنان پرستاری به صورت داوطلبانه خطای خود و دلیل وقوع آن را به سایر اعضای تیم درمان بیان کنند.